Tag: Ula

Ula to zdrobnienie imienia Urszula. Imię pochodzenia łacińskiego, znaczące tyle, co ‘niedźwiedziczka’ (od ursa – niedźwiedzica + -ula – końcówka dodawana do rzeczowników rodzaju żeńskiego, aby stworzyć zdrobnienie). Zatem, podobnie jak Urszulka, Uleńka, Uleczka i Uluś, to takie zdrobnienie zdrobnienia…

Z rozmysłem nie napisałam wyżej mała niedźwiedzica, a zdecydowałam się na neologizm niedźwiedziczka – choć oba określenia znaczą w sumie to samo. Jednak imię to jeden wyraz, konstelacja – dwa, także po łacinie: Ursa Minor. Mimo to miło czasem pomyśleć, że gwiazdy wyrysowały część mnie na północnym niebie.

Ze starożytnego Rzymu do Polski kawałek. Na naszych ziemiach imię spopularyzował Jan Kochanowski, którego córka nosiła właśnie to imię. Gdy  zmarła przedwcześnie, poświęcił jej Treny. Podobno dziewczynka była bardzo utalentowana, ale poeta mógł nie być obiektywny – w końcu było to jego ukochane dziecko.

Wołacz imienia Ula

Z Urszulą jest prosto – zawołamy ją Urszulo. A co ze zdrobnieniem? Odpowiedź w artykule Zawołaj mnie, czyli wołacz w roli głównej. Jeśli go czytaliście, już dobrze wiecie, jak się do mnie zwracać.

A ponieważ lubię swoje imię, zapewne nie będzie to jedyny wpis na jego temat. Dłuższa etymologia? Więcej Kochanowskiego czy może jakaś opowieść o gwiazdozbiorach? Sprawdźcie poniżej, co już udało się napisać.